Od jakiegoś czasu zastanawiałam się, czy taki wpis spotka się z Waszym zainteresowaniem, a w związku z tym, że Instagram jest moim absolutnie ulubionym medium społecznościowym, pisanie na jego temat stanowi dla mnie czystą przyjemność. Z tego też powodu, chciałabym się z Wami podzielić sposobem na obróbkę graficzną zdjęć, które publikuję w tym właśnie serwisie, a że jest to jedyna aplikacja, która mi w takich modyfikacjach pomaga – obiecuję, że opis nie będzie zbyt skomplikowany. Możliwe, że niektórzy z Was już wiedzą, z czym ten tutorial będzie się wiązał, jako że mam nieskrywaną słabość do rozjaśnionych zdjęć – co prawda wciąż szukam stylu, który będzie spójny dla wszystkich moich fotografii, ale na chwilę obecną to właśnie w tym czuję się najlepiej, choć mam świadomość, że nie każdemu ta stylistyka odpowiada. .#landscape + LO-FI – krok po kroku To co, zaczynamy? Na warsztat biorę jeszcze ciepłe, świeżo opublikowane zdjęcie z Instagrama. (kliknij w obrazek, aby powiększyć) Pracę zwykle zaczynam od wyrównania, a niekiedy i poprawienia perspektywy (co często ma miejsce w przypadku zdjęć architektury). Kolejnym etapem jest filtr – u mnie dominuje LO-FI, pomimo okrutnej winiety*, która doprowadza mnie do szaleństwa. * Winietowanie – wada obrazu uzyskiwanego w urządzeniu optycznym, polegająca na niedoświetleniu brzegów kadru, spowodowana niedoskonałością optyki urządzenia […]. W niektórych przypadkach winietowanie jest celowo wprowadzanym efektem artystycznym, mającym zwrócić uwagę na środku kadru. – Podsumowując – chodzi o cień na brzegach, a niestety żaden inny filtr nie odpowiada kolorystyce nadawanej przez LO-FI, stąd też ten wybór. Nigdy też nie decyduję się na 100% jego natężenia, raczej staram się redukować do około 80-85% w zależności od przypadku. Dalej następuje redukcja cieni do poziomu około +90 punktów, a następnie zmniejszenie prześwietleń – do oporu, czyli -100. (kliknij w obrazek, aby powiększyć) Opcja luks odpowiada za wyeksponowanie szczegółów zdjęcia – ożywia je i wyłania wcześniej niewidoczne detale (wspaniała funkcja do zdjęć krajobrazowych oraz architektury). Gdy cienie i prześwietlenia zostały już zredukowane do odpowiednich wartości, przychodzi czas zmniejszenia stopnia nasycenia. Zaczynam od -45 do -55, w zależności od zdjęcia, a dopiero pod koniec modyfikuję tę wartość w miarę potrzeby. (kliknij w obrazek, aby powiększyć) Jasność ustawiam wysoko, pamiętając, że za chwilę wskoczy mi kontrast, który przyciemni zdjęcie i dodatkowo nasyci je kolorem. Z temperaturą bywa natomiast różnie, czasami eksperymentalnie nieco ją obniżam, ale ostateczną decyzję podejmuję dopiero przy efekcie końcowym. Chłodne zdjęcia wywołują u mnie raczej nieprzychylne odczucia, stąd ostrożność w tej kwestii. (kliknij w obrazek, aby powiększyć) Coraz częściej pracuję także z funkcją struktura, która dodatkowo uwydatnia detale, co de facto tworzy wrażenie opcji podobnej do luks, jednak nie wpływa tak znacząco na przejaskrawienie obrazu. Zanikanie z kolei, jest jej zupełnym przeciwieństwem – rozmydla i rozjaśnia nasz obraz, dając efekt zbliżony do stylu VSCOcam. Na trzecim zdjęciu możecie zauważyć, że wróciłam do redukcji cieni – to trochę jak praca na „żywym organizmie”, kolejne efekty nierzadko kłócą się z nałożonymi uprzednio, stąd konieczność zmian. (kliknij w obrazek, aby powiększyć) I znów to samo – temperatura wróciła do swojego początkowego stanu, dodatkowo użyłam też opcji nadania koloru, głównie ze względu na odcień żwiru. Rzadko korzystam z tej funkcji, ale czasami opcje temperatury: cieplej / chłodniej, to zdecydowanie zbyt mało, zwłaszcza gdy chcemy ożywić kolorystykę obrazu bądź zmienić całkowicie jego odcień. (kliknij w obrazek, aby powiększyć) Ostatnie rozjaśnienie zdjęcia od wewnątrz w postaci ograniczenia zredukowania prześwietleń do poziomu -75 i w zasadzie to by było na tyle. Ostatnie dwa zdjęcia to już tylko efekt przed i po. Akurat fotografia krajobrazowa ma to do siebie, że nierzadko można zrobić piękny, przyciemniony efekt, z wyłonieniem jednego jaśniejszego punktu, np. kwiatu, ale to już zostawię na inny raz, jeżeli będzie zapotrzebowanie :) Podobnie w kwestii obiektów, portretów, czy śniadań, które tak często goszczą na moim profilu – każda z tych kategorii wymaga zupełnie innych wartości nadanych funkcji, przez co nigdy nie mogłabym obrabiać zdjęć czysto mechanicznie, tj. na pamięć. Nie ma takiej fotografii, która nie wymagałaby indywidualnego podejścia :) .wady instagramowej obróbki Jakość. Jakość, jakość i jeszcze raz jakość. Aplikacja okropnie ją obniża, a dodatkowo nieodłącznym elementem instagramowch zdjęć jest przycięcie obrazu do proporcji 1:1. Niestety ze względu na to, że na swoim komputerze posiadam retinę, utrata wspomnianej jakości boli mnie podwójnie, bo koniec końców – nic sensownego już z takim zdjęciem zrobić nie mogę. A nieco z innej beczki – pamiętam, że wciąż zalegam z zapowiadanym wpisem, o którym pisałam przy okazji malowania tacy, jednak póki co, zostałam całkowicie zdominowana przez sesję – wybaczcie proszę. Jednak wracam na pełne obroty już po najbliższym weekendzie i wprost nie mogę się tego doczekać! Jestem też ciekawa jakie jest Wasze podejście w kwestii modyfikacji zdjęć – korzystacie z instagramowych narzędzi? Chociaż moje pierwsze pytanie powinno brzmieć: czy w ogóle założyliście konto w tym serwisie? :) Jeżeli nie to spieszę z pomocą i podpowiadam dlaczego warto to zrobić! Cover photo: Creative Commons license (CC0) –