A Kto Się Kocha W Tobie Aleja gwiazd Będzie Co Ma Być Człowiek nie jest sam Dom, Który Mam Julia I Ja Powiedz mi Panie Pożegnanie z bajką Serce pali się raz W kolorze krwi. Powiedz mi Panie Lyrics. "Powiedz mi Panie" is a song by Zdzisława Sośnicka. It is track #3 from the album Serce that was released in 1989. The duration of this

Wydanie drugie poszerzoneNasza wybiórcza nauka odseparowała ciało od ducha. Rozczłonkowuje je i analizuje jak maszynę, a nasi lekarze to w większości doskonali mechanicy. Jesteśmy jak marynarze, którzy dostają wiadomość w alfabecie Morse’a, tylko że wcześniej nigdy się go nie nauczyli. Ciągłe pikanie zaczyna nas w końcu irytować. Wzywamy wówczas mechanika pokładowego, aby zablokował system albo, co gorsza, przeciął kable, żeby to w końcu uciszyć i mieć święty spokój. Tyle że to pikanie ostrzegało, iż jest wyrwa w kadłubie i statek książce Powiedz mi co cię boli nauczymy się zatem dekodować ten język oraz spróbujemy go zrozumieć. Orzekanie, że skoro boli nas w danym miejscu, to oznacza właśnie to, byłoby uprawianiem symptomatyki uproszczonej. Myślę, iż warto również wyjaśnić, dlaczego to funkcjonuje w ten właśnie sposób. Stąd też książka ta zbudowana jest z trzech osobnych pierwszej zaproponuję globalne, filozoficzne podejście do człowieka i jego egzystencji, potraktowanych jako spójna całość. Będziemy mogli wówczas lepiej zrozumieć połączenia psyche, duszy, psychiki świadomej i nieświadomej z ciałem fizycznym. Odkryjemy wtedy, że związki pomiędzy ciałem i duszą nie są ani magiczne, ani ezoteryczne – są jedynie czystym, biologicznym przekładem naszych stanów drugiej części książki Powiedz mi co cię boli oprę się na kodyfikacji energii według Tradycyjnej Medycyny Chińskiej (TMC) i umieszczę człowieka w jego środowisku energetycznym, omawiając Yin, Yang i meri diany znane akupunkturze. Dzięki tym ostatnim zobaczymy, w jaki sposób objawy są w nas ze sobą połączone. W trzeciej i ostatniej części dokonam „inspekcji” ludzkiego organizmu. Wyjaśnię w prosty sposób rolę każdego organu i każdej części naszego ciała. Na końcu pokażę, jakie skutki wywoływane są przez jakie „przyczyny”, to znaczy przedstawię symbolikę komunikatów ciała.

Ten wpis chodz­ił za zwierzem od daw­na i zwierz nadal ma pewne wąt­pli­woś­ci, czy aby napewno go pisać. Nie mniej ponieważ należy co pewien czas podążać w kierunku, który się wskazu­je, zwierz postanow­ił przeła­mać wewnętrzne opory i jed­nak napisać. Napisać że zupełnie nie bawi go par­o­dia reklamy leku prze­ci­w­bólowego „Weź niepierdol”. Zan­im zwierz powie dlaczego zupełnie nie bawi go ten krót­ki filmik – kil­ka założeń. Po pier­wsze zwierz doskonale rozu­mie, że dow­cip kierowany jest głównie prze­ci­wko strasznie nadę­tym i krę­conym w czerni i bieli reklam­om leków prze­ci­w­bólowych. Za dużo jest tych reklam, są one zde­cy­dowanie za częs­to emi­towane a my łykamy za dużo lekarstw. Do tego zwierz nie ma nic prze­ci­wko autorce filmiku, rozu­mie że dow­cip opier­a­ją­cy się na grze językiem jest osad­zony w określonym kon­tekś­cie i niko­go nie hej­tu­ję, nie zachę­cam do hej­towa­nia i cieszę się, że pod filmem nie moż­na zostaw­iać komen­tarzy bo nikt nie przeczy­ta tego pos­tu jako zachętę do takich. Nie uważam też że te 4 mil­iony odsłon to rzecz strasz­na, wręcz prze­ci­wnie podzi­wiam każdego komu uda się przy­ciągnąć taką wid­own­ię – o której ja oso­ba piszą­ca raczej nie mam co marzyć, moje najpoczyt­niejsze wpisy czy­ta ułamek ułam­ka tej licz­by osób. To o czym chcę napisać to mój prob­lem z tym klip­iem. Słyszymy w nim „ Zmęcze­nie, smutek, lęki bie­da?” A potem radę „Weź niepier­dol” i taką naw­iązu­jącą do ogłoszeń pod koniec reklam leków deklarację – skon­sul­tuj się z lekarzem i far­ma­ceutą ale i tak każdy ci powie „weź niepier­dol”. Tak więc niepier­dol uśmiech­nij się i żyj. Zwierz jeszcze raz pod­kreśla że rozu­mie iż dow­cip kry­je się w tym że „weź niepier­dol” w tym kon­tekś­cie jest zabawą słowem. To nie umknęło mojej per­cepcji. Przyj­mu­ję to do wiado­moś­ci. Ale jed­nocześnie coś się we mnie bun­tu­je. Głown­ie dlat­ego, że nieste­ty żyje­my w Polsce. W kra­ju gdzie rada „weź niepier­dol” jest zde­cy­dowanie zbyt częs­to uznawana za jedyną słuszną poradę czy lek na problemy. Od wielu lat krok po kroku próbu­je­my wyjaśnić ludziom – albo sobie samym – że mówie­nie o smutku czy lękach jest ważne. Że nie poradzi na to zestaw klasy­cznych rad z których „główa do góry”, „Uśmiech­nij się” czy w ostrej formie właśnie „weź niepier­dol” są najpowszech­niejsze. Jasne jakaś część społeczeńst­wa – bard­zo wąs­ka, bard­zo dobrze wyk­sz­tał­cona i sytuowana – zaczęła się miejs­ca­mi nieco upa­jać swoim nieszczęś­ciem. Ale nie zmienia to fak­tu, że wciąż żyje­my w społeczeńst­wie gdzie o słaboś­ci ducha i ciała mówi się mało. Ludzie nie przyz­na­ją się do swoich lęków, nie umieją poradz­ić sobie ze smutkiem – niekoniecznie wtedy kiedy jest zwias­tunem depresji, zaś o biedzie to w ogóle nikt nie chce słyszeć. Do tego dochodzi jeszcze smut­na praw­da – że z równą beztroską pod­chodz­imy w naszej kul­turze do bólu ciała. W Polsce bólu się prak­ty­cznie nie leczy, leki prze­ci­w­bólowe dostęp­ne bez recep­ty ludzie łyka­ją garś­ci­a­mi, ale kiedy dochodz­imy do sytu­acji gdzie ból nie pozwala na codzi­enne funkcjonowanie wtedy jakość naszego życia sta­je się śmieszną fan­aber­ią. W sum­ie to jest jed­na z najwięk­szych wad naszego sys­te­mu opie­ki zdrowot­nej ale też pewnej społecznej per­cepcji – przeko­nanie że musi i powin­no boleć. Biorąc to pod uwagę nie umiem śmi­ać się z tego klipu i dow­cipu i trochę mnie boli kiedy widzę jak wiele osób jest gotowych przyk­las­nąć. Tak gdy­by zwierz roz­toczył wam wiz­ję tego jak mu bied­nie i źle w jego mieszka­niu to moż­na by powiedzieć ‘weź niepier­dol”, tylko jak­by to, ze cza­sem za bard­zo się nad sobą rozczu­lamy nie znaczy, że wszys­tko moż­na wrzu­cić do jed­nego wor­ka. Jeśli oso­ba mówi o swoim smutku należy jej wysłuchać – oczy­wiś­cie w więk­szoś­ci przy­pad­ków to nic nie jest ale z drugiej strony – dlaczego ignorować te negaty­wne emoc­je? Dlaczego odpowiedz­ią na lęk miało­by być jego ignorowanie ? Uśmiech może wiele zmienić ale nie wszys­tko. Poza tym pomiędzy rozczu­laniem się nad sobą a kom­plet­nym ole­waniem prob­lemów jest mnóst­wo różnych stadiów. Mamy pra­wo przyz­nać, że mamy prob­le­my i oczeki­wać że świat zareagu­je nieco inaczej niż zby­waniem naszej postawy. I tak wiem, że inni mają gorzej. Zawsze ktoś ma gorzej. Ale to nie znaczy, że nasze prob­le­my się nie liczą. Wiem że w porów­na­niu z tym co cier­pią oso­by przewlek­le cier­piące na bolesne choro­by fakt, że cza­sem piekiel­nie bolą mnie ręce nie ma wielkiego znaczenia. Nie mniej wolałabym żeby reakcją nie było „weź niepierdol”. Z poczu­ciem humoru jest tak, że może­my je wyro­bić ale w ostate­cznym rozra­chunku albo nas coś bawi albo nie. Wiem że ludzi bawi ten filmik i nie oce­ni­am ich bard­zo surowo. Sama siebie jestem w stanie przekon­ać, że ponieważ doskonale znam kon­tekst pow­sta­nia filmiku oraz mate­ri­ał do którego się on odnosi to wiem z czego się naśmiewa. Ale nieste­ty z takim filmikiem jest tak, że odklei się on od swo­jego pier­wot­nego znaczenia, od tego czego jest par­o­dią. Już dziś co raz mniej osób kojarzy o co chodzi. I zosta­je tylko sam filmik, który traci znacze­nie par­o­dii. Zosta­je dow­cip językowy. Ten raczej się nie zes­tarze­je. Niezły choć nie wybit­ny. Na koniec zosta­je to co filmik mówi dosłown­ie – kiedy odrzucimy warst­wę kome­diową. I z tym mam prob­lem. Wiem, że nie wszyscy tak to zin­ter­pre­tu­ją (może nawet więk­szość nie) ale dla mnie za dużo jest w tym dokłada­nia się do naszych pewnych społecznych przy­war. Paradok­sal­nie gdy­by ten filmik pojaw­ił się np. w telewiz­ji amerykańskiej baw­ił­by mnie bardziej. Bo był­by bardziej oder­wany od tego co jest prawdą. Zwierz wie, że sporo osób może jako argu­ment za brakiem szkodli­woś­ci wpisu przy­wołać jego autorkę i jej blog i pod­kreślać, że jed­nak blog zde­cy­dowanie nie emanu­je taką postawą. Prob­lem w tym, że zwierz jest przeko­nany, że mało kto na blo­ga wejdzie i poczy­ta na tyle dużo by zdać sobie sprawę jaki jest pełny kon­tekst. Dlat­ego prob­le­mem dla zwierza nie jest samo stworze­nie tego klipu tylko to jak się roznosi — w sposób zupełnie oder­wany od pier­wot­nych znaczeń. Zwierz chci­ał­by więc wam powiedzieć, że choć sam uważa że Pola­cy zaży­wa­ją za dużo leków bez recep­ty to jed­nocześnie za częs­to biorą też jedyny skuteczny lek na wszys­tko czyli „weź niepier­dol”. Najczęś­ciej apliku­ją go innym, przeko­nani że wyświad­cza­ją im przysługę. Cza­sem zaży­wa­ją go sami, stwierdza­jąc że nie będą dzielili się swoi­mi lęka­mi i prob­le­ma­mi tylko radośnie z uśmiechem na ustach prze­jdą przez życie – nieza­leżnie od tego ile nieza­łatwionych spraw i traw­ią­cych ich prob­lemów mają wewnątrz. Dlat­ego zdaniem zwierza czas poz­wolić sobie na to by jed­nak wyrzu­cić „weź niepier­dol” przez okno. Nauczyć się mówić jas­no i głośno – o smutku, lękach, zmęcze­niu i biedzie. Tak nie wszyscy zawsze jesteśmy ide­al­ni, tak życie może nam się spieprzyć – nieza­leżnie od tego czy mamy aparta­ment w środ­ku mias­ta, czy braku­je nam na chleb, czy po pros­tu nie jesteśmy w stanie zwlec się z łóż­ka. Co więcej zdaniem zwierza jed­nym z pier­wszych kroków do tego by się z wielu takich prob­lemów wyleczyć, jest znaleźć kogoś kto nas posłucha, zrozu­mie i udzieli rady. Kogoś kto nas nie oceni, kto nie będzie się z nas śmi­ał i przy­pom­i­nał nam że dzieci w Afryce mają gorzej. Zwierz może jest za bard­zo czuły. Przyz­na­je –to jest trochę praw­da. Zwierz ma niepoko­jącą skłon­ność do szuka­nia zawsze drugiej strony i zadawa­nia sobie pytań – czy jeśli coś bawi czy radu­je wszys­t­kich to czy oznacza to, ze wszyscy się z tym dobrze czu­ją. Kosz­mar­na cecha bo nieste­ty – mało który dow­cip prze­chodzi przez to sito. Zwyk­le zwierz umie wyciszyć te wąt­pli­woś­ci (cza­sem z ego­isty­cznej potrze­by śmi­a­nia się z rzeczy niepoprawnych). Ale nie tym razem, bo to jed­nak chy­ba zbyt ważne dla zwierza zas­trzeże­nie. Poziom roz­mowy o prob­lemach z psy­chiką, o depresji, lękach czy po pros­tu o nie do koń­ca udanych życiowych planach jest u nas wciąż bard­zo nis­ki. Wciąż boimy się o tym mówić bo wciąż ludzie nie umieją słuchać. Dlat­ego zwierz się z tego dow­cipu nie śmieje. Wręcz prze­ci­wnie. Gdy­by miał do czegoś zachę­cać to powiedzi­ał­by „weź pier­dol”. Aż będzie ci lepiej. Ps: Zwierz miał dziś wpisu nie pisać ale znalazł chwilkę. Ps2: Jutro Wal­lan­der a potem wpis bard­zo wielkanocny. Zdję­cie w nagłówku — miniatu­ra z klipu na Youtube autorstwa Magdy Mikoła­jczyk autor­ki blo­ga Blo­ga zresztą bard­zo dobrego, dobrze pisanego i wyróż­ni­anego. Do którego nie mam żad­nych zastrzeżeń.

powiedz mi co cię boli